Ένα πρόβλημα που παρατηρώ σε αρκετές γραφομηχανές είναι τα ξεραμένα ή σκασμένα λαστιχένια "μαξιλαράκια" στα οποία ακουμπάει το κάλυμμα της μελανοταινίας και το κρατάνε σταθερό. Με τα χρόνια και τις κακές συνθήκες αποθήκευσης, το υλικό τους διαβρώνεται σημαντικά και τα περισσότερα διαλύονται. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα από τη μία το κάλυμμα να μην είναι σταθερό αλλά και να χτυπάει με το κυρίως σώμα της μηχανής κατά τη χρήση, δημιουργώντας επιπλέον θόρυβο.
Αντιμετωπίζοντας αυτό το πρόβλημα στην γραφομηχανή Adler Tippa του 1962, σκέφτηκα έναν τρόπο που δεν αποτελεί μεν ιδανική λύση, προσφέρει όμως σίγουρα ένα πολύ καλύτερο αποτέλεσμα - έστω και προσωρινό. Την ιδέα μου την έδωσαν τα πολύ φθηνά αντιολισθητικά αυτοκόλλητα για πόδια επίπλων που πολύ εύκολα μπορείτε να βρείτε σε όλα τα σούπερ μάρκετ και καταστήματα με είδη σπιτιού.
Παίρνοντας ως δείγμα ένα αντίστοιχο μαξιλαράκι από την Olympia SG3 και μετρώντας την σχετική οπή στην Tippa, έκοψα στο ίδιο μέγεθος δύο κομμάτια από ένα αντιολισθητικό αυτοκόλλητο, όπως φαίνεται και στις παρακάτω φωτογραφίες.
Δεν είναι απαραίτητο να κοπεί το αυτοκόλλητο σε τέλειο στρογγυλό σχήμα, ούτε επίσης είναι απαραίτητο να φτιάξετε μια τέλεια τρύπα στο κέντρο. Εγώ απλά τρύπησα στο κέντρο με το ψαλίδι και έτσι, κατά κάποιον τρόπο, το αυτοκόλλητο θα κρατάει και κάπως πιο γερά το μεταλλικό ένωμα του καλύμματος.
Το κάλυμμα στην Adler Tippa έχει κάτσει στη θέση του πολύ καλά με αυτό το απλό κόλπο, μειώθηκε πολύ ο θόρυβος της μηχανής κατά τη χρήση και σε κάθε περίπτωση, αν για κάποια μηχανή βρεθούν κανονικά λαστιχάκια στο μέλλον, τα αυτοκόλλητα μπορούν χωρίς δυσκολία να αφαιρεθούν.
Τέλος, να πω ότι τα ίδια αυτοκόλλητα έχω χρησιμοποιήσει επίσης και ως ποδαράκια σε μια άλλη γραφομηχανή της οποίας είχαν καταστραφεί εντελώς τα παλιά, κολλώντας δύο, το ένα πάνω στο άλλο για να πετύχω το επιθυμητό πάχος και το αποτέλεσμα είναι και πάλι πολύ καλό.
0 Σχόλια